Tussen twee werelden
De stille breuklijnen van identiteit bij kinderen die emigreren Een kind dat lacht, en toch… iets mist Je kind lacht. Doet z’n best. Past zich aan. Maar ergens in dat stille, innerlijke landschap fluistert een vraag die niet zomaar verdwijnt: “Waar hoor ik eigenlijk nog thuis?” In het oude land was alles vanzelfsprekend. Hier is alles nieuw. En wat ooit vertrouwd voelde – de taal, de gewoontes, de manier van zijn – is niet langer de norm. Het kind zoekt houvast, maar voelt zich nergens écht op zijn plek. Niet meer daar. Nog niet helemaal hier.