Het schuldgevoel van ouders na emigratie
Voordat we emigreerden, had ik nooit gedacht dat ik me hier schuldig over zou voelen. We deden dit voor een betere toekomst, toch? Meer kansen, een mooiere omgeving, een beter leven.
Maar toen zag ik mijn kind worstelen. Heimwee. Stilte. Boosheid.
En ik dacht: "Hebben we hier wel goed aan gedaan?"
Waarom schuldgevoel zo vaak voorkomt bij emigrerende ouders
1. Je hebt gekozen voor je kind – maar zij hebben geen keuze gehad.
Jij nam de beslissing. Zij gingen mee. En dat besef kan pijn doen.
2. Emigreren is een rouwproces – ook voor ouders.
Je hebt iets moois gekozen, maar ook iets achtergelaten. Dat wringt soms.
3. Anderen begrijpen het niet.
"Jullie wonen toch op een prachtige plek?" Maar dat maakt het gemis niet minder.
Hoe kun je omgaan met schuldgevoel?
1. Erken je gevoelens – maar laat ze niet de overhand nemen.
2. Zie het als een proces – niet als een fout.
3. Geef jezelf dezelfde compassie als je je kinderen geeft.
Emigreren is een groeiproces. Voor jou én je kind.
💡 Tip: Je had een reden om te emigreren, bedenk je al deze redenen of schrijf ze op. Dit helpt om te herinneren waarom je deze stap hebt gezet en kan perspectief bieden op moeilijke momenten.
Je staat er niet alleen voor!
Nu je je herinnert waarom je wilde emigreren, vraag jezelf eens af – zonder schuldgevoel – wat jouw kind nú nodig heeft om zich weer veilig te voelen in het nieuwe land. Niet om iets ‘goed te maken’, maar om samen stevig te landen.
Wil je daar eens rustig over sparren? Neem gerust contact op.
